نظام کاشت: تعداد چهار ردیف درخت و از نوع چنار یک مسئله مشترک مطرح شده بین اکثر سیاحانی بوده که در دوره قاجار از اصفهان دیدن کردهاند(دیولافوا، 1371، 499، نوردن، 1365، 117، هولستر[1]، 1355، 78). سیاحانی که در دورة صفویه به اصفهان آمدند، تعداد ردیف درخت چنار برای خیابان چهارباغ اصفهان را دو ردیف بیان داشتهاند(کمپفر، 1363، 196 و جملی کارری[2]، 1348، 67). اکثر سیاحان برای این خیابان درخت چنار را برشمردند، تنها در تاریخ عالم آرای عباسی از درختان سرو و چنار و کاج و عرعر نام برده شده است(ترکمان، 1350، 545).
گونهشناسی باغهای خیابان چهارباغ اصفهان و باغهایی در امتداد آن این تصور وجود دارد که هنگام ساخت، درختانی همچون چنار، سرو، کاج و عرعر بوده، ولی پس از مدتی جای خود را فقط به درختان چنار دادهاند یا تعداد این درختان به قدری ناچیز بوده که جلب توجه نمیکرده و پس از مدتی به طور خاص در دوره قاجار اثری از این درختان دیده نشده است. همچنین برخی از سیاحان از وجود باغچههای گل یاد کردهاند(دلاواله، 1348، 39 و شاردن، 1375، 121).
نظام آب: گزارش سیاح فرانسوی، شاردن در مورد معماری آب چهارباغ اصفهان، مفصلترین گزارشی است که از دوران صفویه ارایه شده است. وی تعداد حوضهای خیابان را هفت عدد دانسته(شاردن، 1375، 120)، ولی فاصله بین این حوضها را ذکر نکرده، اما در معرفی هر حوض از کوچهها و باغهای اطراف آن نام برده است. در تاریخ عالم آرای عباسی علاوه بر نهر وسط، از جوی آب در دو طرف خیابان نام برده شده است(ترکمان، 1350، 545). اکثر جهانگردان به نهر وسط خیابان چهارباغ اشاره کردهاند. همچنین سیاحان به وجود حوضهایی در عمارت سردر اشاره داشتهاند. دلاواله اشاره میکند که «این حوضها، فوارههای بسیار زیبایی دارند و از طریق جویبارهای سنگی منشعب از نهر بزرگ خیابان تغذیه میشوند(دلاواله، 1348، 474).
نظام ساخت: در گزارشهای دلاواله و شاردن، رعایت قرینهسازی در دو سمت خیابان، با قرارگیری سردرها، آمده است(دلاواله، 1348، 40، شاردن، 1375، 119).